Friday 2 April 2010

Ω γλυκύ μου έαρ

Περπατώ στον τόπο του μαρτυρίου σου Αλέξανδρε.

Σε συναντώ στα μάτια αυτών που σου αφήνουν ένα λουλούδι. Στο σφίξιμο των δοντιών όσων βραδύνουν το βήμα.

Σε συναντάμε στο κάθε μας όνειρο. Οι σφαίρες τους δεν σε σκότωσαν.

Σε συναντάμε σε κάθε μας σκέψη, σε κάθε μας βλέμμα όταν λέμε τ’ όνομά σου.

Η Αλήθεια ανασταίνεται πάντα.

Αυτή που μένει σταυρωμένη είναι η νιότη σου που δολοφόνησαν. Η νιότη σου που δολοφονούν.

Καινούργιοι Πιλάτοι σε ξανασταυρώνουνε, όπως κάνουνε πάντα, όπως κάνανε πάντα οι Πιλάτοι.

Καινούργιος Ιούδας σε προδίδει.

Η Ελεύθερη Ελλάδα θρηνεί κάτω απ’ τον σταυρό σου Αλέξανδρε.

Αυτό το Πάσχα ξανασταυρώνεται η Δικαιοσύνη.

2 comments:

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ said...

Αν και δε γίνεται να χαρεί κάποιος με την ιστορία του Αλέξανδρου, εγώ τόλμησα να χαρώ όταν είδα το post σου. Ναι, χαίρομαι. Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που τον θυμούνται και αναφέρονται σ' αυτόν μέσα σε μιά "Μεγάλη Εβδομάδα" όπου οι μεν ασχολούνται αποκλειστικά με τον Θεό και οι δε με κόκκινα αυγά και αρνιά στη σούβλα. Δεν ξεχνάμε αυτά που πρέπει να θυμόμαστε και θα τα φωνάζουμε είτε Πάσχα είτε Χριστούγεννα, είτε χειμώνα είτε καλοκαίρι.

elefterifoni said...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ
ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ,ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΘΙΣΕΙ ΣΑΝ
ΕΝΑΣ ΜΥΡΩΔΑΤΟΣ ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΗΠΟΣ!
ΣΕ ΦΙΛΩ ΜΕ ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΑΓΑΠΗ!