Monday 24 October 2011
Friday 7 October 2011
Η κατάλυση του Συντάγματος στο Σύνταγμα: Πρόταση – Σχολιασμός – Αξίωση
Πρωτ’ απ’ όλα, περαστικά σε όλες και όλους τους τραυματίες!
Ελεύθερος ο αστυνομικός της φωτογραφίας
ΠΡΟΤΑΣΗ
Υπενθυμίζω ότι η εξάντληση των «εσωτερικών ενδίκων μέσων» δηλαδή των εγχωρίων δικαστηρίων, δεν συνεπάγεται την απεμπόληση του Ευρωπαϊκού και του (ευρύτερου συναφούς) Διεθνούς Δικαίου.
Κάτι τέτοιο, εκτός από πρόδηλα παράνομο, θα ήταν (και) απόλυτα παράλογο.
Η διαδικασία υποβολής «προδικαστικού ερωτήματος» ώστε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ν’ αποφανθεί μέσω της έκδοσης «προδικαστικών αποφάσεων» (Άρθρο 267 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης – πρώην άρθρο 234 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας) διασφαλίζει ό,τι και η διαδικασία υποβολής ενστάσεων στην οποιαδήποτε δίκη οποιουδήποτε εγχωρίου δικαστηρίου οποιασδήποτε χώρας.
Διασφαλίζει, δηλαδή, τη διατύπωση της διαφωνίας, της άλλης άποψης, (αυτό που στην καθομιλουμένη ονομάζουμε αντίρρηση) σε κάθε διαδικασία που στόχο έχει να αποδώσει το Δίκιο.
Στην υπόθεση Peterbroeck (Case C-312/93 Peterbroeck, Van Campenhout & Cie. SCS v. Belgium [1995] ECR I-4599, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισε ότι οποιοσδήποτε δικονομικός/διαδικαστικός κανόνας καθιστούσε αδύνατη την υποβολή ερωτήματος σχετικού με τη συμβατότητα του εθνικού Δικαίου με το Ευρωπαϊκό, είναι αντίθετος με το Ενωσιακό Δίκαιο ακόμα κι αν το άτομο στο οποίο αφορούσε ο σχετικός κανόνας δεν είχε υποβάλει την οποιαδήποτε ένσταση στον από το νόμο οριζόμενο χρόνο υποβολής της.
Επίσης, και στην υπόθεση Schijndel (Case C-430-431/93 Van Schijndel and Van Veen v. Stichting Pensioenfonds voor Fysiotherapeuten [1995] ECR I-4705 διασαφηνίστηκε ότι η επιβολή οποιουδήποτε κανόνα του εθνικού Δικαίου δεν μπορεί ποτέ να αντιβαίνει τον κανόνα της «Νομικής Βεβαιότητας» (Legal Certainty) ή «Ασφάλειας Δικαίου», όπως έχει επικρατήσει να λέγεται.
Πηγή: Craig, P. and De Búrca, G. EU Law: Text, Cases and materials. Oxford University Press
(Δεν δίνω χρονιά και αριθμό έκδοσης διότι έχω αντίτυπο πριν την κύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας, το Δεκέμβρη του 2009. Ψάξτε ή πάρτε την τελευταία έκδοση για να μην τρέχετε στον πίνακα αντιστοίχισης άρθρων των Συνθηκών)
Εφαρμογή των παραπάνω αποτελούν οι διατυπώσεις που συναντάμε σε αποφάσεις (και) του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, όπως:
«Το Δικαστήριο έκρινε πολλές φορές ότι η εφαρμογή από τα εθνικά δικαστήρια των διατυπώσεων που πρέπει να τηρηθούν για την άσκηση προσφυγής είναι δυνατόν να παραβιάζει το δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο. Αυτό συμβαίνει όταν η υπερβολικά φορμαλιστική ερμηνεία των εφαρμοστέων κανόνων από ένα δικαστήριο εμποδίζει, εκ των πραγμάτων, την εξέταση τ η ς ο υ σ ί α ς (η έμφαση προστέθηκε) της προσφυγής που έχει ασκήσει ο ενδιαφερόμενος (Beles και λοιποί κατά Δημοκρατίας της Τσεχίας, αρ. 47273/99, § 69, CEDH 2002-IX, Zvolsky και Zvolska κατά Δημοκρατίας της Τσεχίας, αρ. 46129/99, § 55, CEDH 2002-IX).
«Πράγματι, το δικαίωμα πρόσβασης σε ένα δικαστήριο προσβάλλεται όταν η ρύθμιση του δικαιώματος αυτού παύει να υπηρετεί τους σκοπούς ασφάλειας δικαίου και ορθής απονομής της δικαιοσύνης και αποτελεί ένα είδος εμποδίου που εμποδίζει τον πολίτη να δει την διαφορά του να δικάζεται επί τ η ς ο υ σ ί α ς (η έμφαση προστέθηκε) από το αρμόδιο δικαστήριο.»
Συνεπώς, αν και οι νομικοί που έχουν αναλάβει τη συγκεκριμένη υπόθεση εκτιμούν (όπως έχω την εντύπωση ότι κάνουμε αρκετοί από μας) ότι προσβάλλεται το κοινό περί Δικαίου αίσθημα, μπορούν ν αρχίσουν να εξαντλούν από τώρα ό,τι μέσο παρέχεται από το Ευρωπαϊκό και το (υπόλοιπο συναφές) Διεθνές Δίκαιο.
Μπορούν να υποβάλουν τώρα προδικαστικό ερώτημα και να εκθέσουν τον εισαγγελέα που αποφάσισε ό,τι αποφάσισε.
Ανεξάρτητα από την απόφαση που θα βγάλει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απόφαση η οποία ούτως ή άλλως δεν επηρεάζει την ουσία της υπόθεσης (άρα δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε) η αρνητική δημοσιότητα την οποία αποφεύγουν όσοι ψοφοδεείς πράττουν φαύλα, λειτουργεί υπέρ μας.
Είτε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεωρήσει παράτυπη την υποβολή του ερωτήματός μας (πράγμα το οποίο μπορεί να είναι συζητήσιμο αλλά προβλέπω ότι και στο εν λόγω δικαστήριο θα υπάρξει διαφωνία για το θέμα αυτό) είτε δώσει αρνητική απάντηση, η «νίκη» τους θα γίνει νίκη μας. Οι υπόλοιποι λαοί (τουλάχιστον της Ευρώπης) θα είναι με το μέρος μας. Όλοι οι αδικημένοι θα είναι με το μέρος μας.
Αυτό που θα καταλάβουμε και εμείς και όλοι οι υπόλοιποι που αδικούνται θα είναι ποιο; Ότι είναι «νόμιμο και ηθικό» να καθίσουμε να μας σκοτώσουν; Ή ότι είναι δίκαιο να επιτρέπεται να κυκλοφορεί ελεύθερος όποιος την προηγούμενη μέρα σκοτώνει στο ξύλο «τη γυναίκα μας και τα παιδιά μας»;
Τώρα μπορεί να εξαντληθεί κάθε ένδικο μέσο σε συνδυασμό με κάθε θεμιτή κοινωνική πίεση, όπως η δημοσιοποίηση των λεπτομερειών της υπόθεσης σε κάθε διαθέσιμο επικοινωνιακό μέσο καθώς και η επικοινωνία με τ’ αρμόδια Όργανα προάσπισης Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.
Η κοινωνική πίεση βοηθά κάθε δικαστήριο να συνεκτιμά καλύτερα κάθε παράμετρο Δικαίου διότι το Δίκιο δεν διασφαλίζεται μόνο στις δικαστικές αίθουσες. Το Δίκιο το αποδίδει καλύτερα αυτός που το δημιουργεί. Ο ίδιος ο Λαός.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Απ’ ό,τι διαβάζω στο σχετικό άρθρο , σχηματίζω την εντύπωση ότι η εισαγγελία συνυπολόγισε ότι:
«Η παρουσία» των διαδηλωτών, αλλά και των δημοσιογράφων, θύμισε στους αστυνομικούς των ΜΑΤ «συναισθηματικά καταστάσεις και περιπτώσεις όπου θεώρησαν ότι έτυχαν άδικης μεταχείρισης από τα Μέσα Ενημέρωσης.»
Αυτές οι μνήμες - όπως περιγράφηκαν διά στόματος του εκπροσώπου Τύπου της Ελ.Ας., κ. Κοκκαλάκη, πριν από λίγες μέρες στο πλαίσιο έρευνας ύστερα από καταγγελία των «Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα», ευθύνονται για τη βαναυσότητά [των συναδέλφων του].
ΑΞΙΩΣΗ
Περίμενα να μας είχε προστατέψει από όσους κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή καταλύουν το Σύνταγμα με τη βία ο (αρμόδιος) Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει ο ίδιος γνωρίσει πόσο ειδεχθές, επονείδιστο και άνανδρο είναι το έγκλημα της απειλής:
Περίμενα, επίσης, να τηρούσε την υπόσχεσή που είχε δώσει στις 27.12.2010 και να φρόντιζε ώστε «όσοι προβαίνουν σε πράξεις μη έννομης βίας, να φύγουν από την Ελλάδα». Είναι ή δεν είναι persona non grata (ανεπιθύμητος) κάθε επίορκος ένστολος εγκληματίας που καταλύει το Σύνταγμα στο Σύνταγμα; Έχει σημασία σε ποια «πλευρά» ανήκει; Πρέπει ή δεν πρέπει αφού τιμωρηθεί παραδειγματικά και εκτίσει στο ακέραιο την ποινή του (όχι όπως ο Μελίστας και ο Σαραλιώτης) να αποβληθεί δια παντός από το ιερό χώμα της Ελλάδας;
Περίμενα από τον Υπουργό και τον Υφυπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να είχαν μεριμνήσει—ως όφειλαν—ώστε να μην κινδύνευε η ζωή όσων πολιτών «συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα» σε συμφωνία με το άρθρο 11§1 του Συντάγματος.
Στο έγγραφο στο οποίο παραπέμπει το λινκ της πρώτης παραγράφου, είναι καταγραμμένη η άποψη του Υφυπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε ό,τι αφορά στη δικαιοδοσία της εισαγγελίας. Περίμενα, λοιπόν, να είχαν εφαρμοστεί οι σχετικές διατάξεις—που στην περίπτωσή μας ισχύουν a fortiori—στα (και γνήσια) εγκλήματα (και παράλειψης) που κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή τελούνται (και) από τις αρμόδιες εισαγγελικές Αρχές.
Μ’ ένα λόγο, περίμενα να είχαν εφαρμοστεί όσα νόμοι ρητά ορίζουν για να παρέμεναν «κάτω τα χέρια απ’ τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας» (οι οποίες και τα οποία είναι ενώπιον του Νόμου ισάξιες και ισάξια με τη γυναίκα και τα παιδιά του κυρίου Υπουργού Προστασίας του Πολίτη) και να μην (ξανα)χρειαζόταν «η τήρηση του Συντάγματος [να] επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»
Στο Δημοκρατικό μας πολίτευμα, είχα την αξίωση να προστατέψουν και τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας οι αιρετοί μας άρχοντες.
Περισσότερα:
Indymedia
Thursday 6 October 2011
Ελεύθερος ο, συναυτουργός του Κορκονέα, Σαραλιώτης.
Περισσότερα (και) εδώ
"Όταν η διοίκησις, βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήσει τους τυράννους, είναι το (πλέον) ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του"
(Ρήγας Φεραίος)
Tuesday 4 October 2011
Από την Gulaferit Unsal
ΠΡΟΣ:
ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ, ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ, ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ
Είμαι η Gulaferit Unsal. Καταρχήν, θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για την συμπαράστασή σας. Στην χώρα σας ήρθα για να ζητήσω πολιτικό άσυλο. Εδώ και τρεις μήνες είμαι στη φυλακή, ενώ το Δικαστήριο του Αρείου Πάγου αποφάσισε την έκδοσή μου στη Γερμανία.
Όπως ξέρετε κι εσείς, η απόφαση αυτή δεν είναι νόμιμη, αλλά πολιτική. Γι' αυτό ζητώ από την ελληνική κυβέρνηση να σταματήσει αυτή την αδικία και να μην τελεστεί η απόφαση έκδοσής μου στη Γερμανία. Θέλω επίσης να καταγγείλω τους 4 δικαστές του Αρείου Πάγου που έχουν λάβει αυτή την άδικη και παράνομη απόφαση. Το πολιτικό άσυλο είναι δικαίωμα και θέλω να χρησιμοποιήσω αυτό μου το δικαίωμα.
Παρ' όλη την καταπίεση και τις διώξεις, οι αγώνες των λαών του κόσμου για ανεξαρτησία, δημοκρατία και σοσιαλισμό, θα συνεχιστούν.
Έχουμε δίκιο και θα νικήσουμε!
Gulaferit Unsal
Υπογραφή
ΦΥΛΑΚΗ ΔΙΑΒΑΤΩΝ
3/10/2011
ΠΡΟΣ:
ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
«Είμαι η Gulaferit Unsal. Ζήτησα πολιτικό άσυλο από την Ελλάδα. Εδώ και τρεις μήνες είμαι στη φυλακή. Στο δικαστήριο του Αρείου Πάγου, στις 23 Σεπτεμβρίου 2011, αποφασίστηκε η έκδοσή μου στην Γερμανία. Θέλω να καταγγείλω την απόφαση αυτή ως παράνομη και πολιτική.
Στις 27 Σεπτεμβρίου στη Γερμανία, με απόφαση του Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου του Ντίσελντορφ, ο Faruk Ereren, αγωνιστής από την Τουρκία, καταδικάστηκε με ποινή ισόβιας κάθειρξης. Στην γραπτή απόφαση του δικαστηρίου αναφέρονται τα εξής: «το δικαστήριο συνεχίζεται από το 2009. Από τότε έχουμε ζήσει πολλά κι έχουμε γνωρίσει τον καταζητούμενο (Faruk Ereren). Έχουμε προβεί σε διαπραγματεύσεις μαζί του, προτείνοντάς του την ποινή φυλάκισης 3χρόνων και 9 μηνών, ή 4 χρόνων και 6 μηνών. Ο ίδιος αρνήθηκε να συνεργαστεί. Γι' αυτό το λόγο, δεν μπορεί να διαμαρτύρεται για την απόφαση αυτή». Η πραγματικότητα αποδεικνύεται ξεκάθαρα. Ο Faruk Ereren δεν δικάστηκε για τις πράξεις του στη Γερμανία, αλλά καταδικάστηκε για τις πράξεις του στην Τουρκία. Ακόμα και στα γερμανικά δικαστήρια, η δικαιοσύνη απουσιάζει.
Άρα εσείς, με την παρούσα απόφαση έκδοσής μου, με στέλνετε σε μία χώρα όπου δεν υπάρχει δικαιοσύνη στα δικαστήρια.
Η Γερμανία συνεργάζεται με την Τουρκία. Και οι δύο χώρες μαζί, εκδικούνται τους αγωνιστές. Σας δηλώνω πως η ζωή μου διατρέχει σοβαρότατο κίνδυνο τόσο στην Τουρκία, όσο και στην Γερμανία. Το πολιτικό άσυλο είναι διεθνές δικαίωμα κι εγώ ζητώ πολιτικό άσυλο από την Ελλάδα. Η κυβέρνησή σας θα έχει την ευθύνη για τις αδικίες που πρόκειται να συμβούν εις βάρος μου από εδώ και πέρα, με την έκδοσή μου στη Γερμανία. Απαιτώ από εσάς να σταματήσετε την αδικία αυτή και να μην εκδοθώ στη Γερμανία».
ΠΡΟΣ :
ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΡΧΗ
«Είμαι η Gulaferit Unsal. Στη δίκη της 16ης Σεπτεμβρίου, πριν την αγόρευση των δικηγόρων υπεράσπισης και πριν την κατάθεση των μαρτύρων, ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου δήλωσε ότι έχουν γνώση για την απόφαση. Ακόμα και έπειτα από υπόμνημα των δικηγόρων δεν άλλαξε κάτι. Στο Δικαστήριο του Αρείου Πάγου, στις 23 Σεπτεμβρίου 2011, αποφασίστηκε η έκδοσή μου στην Γερμανία. Καταγγέλλω ότι αυτή η απόφαση δεν είναι νόμιμη, αλλά είναι πολιτική.
Θέλω επίσης να καταγγείλω τους τέσσερις δικαστές του Αρείου Πάγου που έχουν λάβει αυτή την άδικη απόφαση και για παραβίαση της ανεξαρτησίας των δικαστηρίων. Για το λόγο αυτό, απαιτώ να δικαστώ εκ νέου, με διαφορετική σύνθεση της πενταμελούς δικαστικής επιτροπής».
Σχόλιο
Σε λίγο φτάνουν τις σαράντα οι μέρες απεργίας πείνας. Ποιοι θα είναι οι υπεύθυνοι για το αποτέλεσμα που όλοι απευχόμαστε;
Ή μήπως νομίζουν οι αρμόδιοι ότι θα ξανακάνουν ό,τι έκαναν στις 27 Δεκέμβρη 2010 σε άλλους απεργούς πείνας αιτούντες άσυλο;
Monday 26 September 2011
Στο καλό, κύριε Κοεμτζή!
Κι αν σας κλέψαν τη δικαίωση, τη λεβεντιά σας δεν μπόρεσε να σας την κλέψει ποτέ κανείς.
Μέρες της προπολεμικής Γερμανίας… Κάποτε θα μιλάνε για την Ελλάδα—και για ό,τι έκαναν οι κυβερνήσεις της στους μετανάστες—όπως μιλάμε σήμερα για ό,τι έκανε η ναζιστική Γερμανία σους Εβραίους. Και τότε, αν έλεγε κάποιος ενώ μεσουρανούσε ο ναζισμός ότι βλέπει τη μελλοντική καταδίκη στη Νυρεμβέργη, κατά πάσα πιθανότητα θα τον θεωρούσαν τρελό. Όμως, δεν μπορώ να ξεχάσω τον Παπούλια να λέει το «Δεν αντέχει άλλους η πατρίδα». Ο άνθρωπος έχει εμπεδώσει τα διδάγματα της Realpolitik. Άξιο τέκνο του Βίσμαρκ.
Αν ζούσατε, θα ξαναβλέπατε πάλι πόσο μικροί είναι «πάλι όλοι αυτοί που λέγονται μεγάλοι» όπως έλεγε ο Μιχάλης ο Κατσαρός.
Η Gulaferit Unsal εκδίδεται στη Γερμανία:
Η (σκοπίμως) καθυστερημένη χορήγηση ασύλου από τον εμπλεκόμενο υπουργό υποτίθεται ότι θα τον κάνει δημοφιλή; Θα καταφέρει, άραγε, να βγει αυτή τη φορά φωτογραφία με την τωρινή απεργό πείνας; Ή μήπως η σκόπιμη παράλειψή του (να χορηγήσει άσυλο) θα του προσδώσει κύρος; Βέβαια… Έχουμε και τέτοια. Η αποτροπή ταυτίζεται με τον εκφοβισμό. Κι όλ’ αυτά στη χώρα του Γοργία, του Περικλή, στη χώρα που γράφτηκαν ο Προμηθέας Δεσμώτης και η Ελληνική Νομαρχία · στην πατρίδα που τραγουδήθηκαν και τραγούδησαν Αρματολοί και χόρεψε Κλεφτουριά.
Οι σημερινοί μπάτσοι, γνήσια τέκνα των μπουραντάδων πατεράδων τους, βεβηλώνουν και τα δικαστήρια με τη (συν)ενοχή των δικαστών, οι οποίοι είναι ή πολύ αφελείς ή πολύ πονηροί και χορεύουν στο ταψί την κυβέρνηση.
Ξεπερνάν και τον ειδικό εισηγητή που δεν μπόρεσε να βρει βασανιστήρια στις Ελληνικές φυλακές.
Ό,τι αναγράφεται σε σχέση με τους δικαστές με κάνει να πιστεύω ότι (πλην του διαφωνούντος) οι υπόλοιποι έχουν ξεπεράσει και τον Γεώργιο Παπαδόπουλο όταν δίκαζε τον Μπελογιάννη. Συμπεριλαμβάνεται και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. (Αν κάποιος θίγεται από αυτή τη δήλωση και θέλει εξηγήσεις, ας επικοινωνήσει. Αν θέλει να το χοντρύνουμε, ας μου ζητήσει τα στοιχεία—διότι ενδέχεται να μη μπορέσει να στοιχειοθετήσει την κατηγορία και να πηγαινοφέρνει το φάκελο μέχρι να τον βάλει στο αρχείο—για να με κρατήσει 18 μήνες και να μου προσδώσει την «αίγλη» την οποία σκοπίμως αποφεύγω.)
Εδώ σημειώνεται και μια αντίφαση με ό,τι έχω πει παλιότερα. Τι να κάνουμε; «Ο στοχαστής χωρίς το παράδοξο είναι σαν τον εραστή χωρίς αίσθημα.» (Søren Kierkegaard) Όταν είχα πει για την «αγωγή για να τα πούμε εκ του σύνεγγυς» ήμουν περισσότερο φορτισμένος συναισθηματικά. Δεν επιδιώκω την αυτοπροβολή.
Μέρες της προπολεμικής Γερμανίας… Κάποτε θα μιλάνε για την Ελλάδα—και για ό,τι έκαναν οι κυβερνήσεις της στους μετανάστες—όπως μιλάμε σήμερα για ό,τι έκανε η ναζιστική Γερμανία σους Εβραίους. Και τότε, αν έλεγε κάποιος ενώ μεσουρανούσε ο ναζισμός ότι βλέπει τη μελλοντική καταδίκη στη Νυρεμβέργη, κατά πάσα πιθανότητα θα τον θεωρούσαν τρελό. Όμως, δεν μπορώ να ξεχάσω τον Παπούλια να λέει το «Δεν αντέχει άλλους η πατρίδα». Ο άνθρωπος έχει εμπεδώσει τα διδάγματα της Realpolitik. Άξιο τέκνο του Βίσμαρκ.
Διαβάζοντας τον Primo Levi, ακούω τη μπότα να (ξανα)πλησιάζει. Άλλο που δε θέλουν και οι «σοσιαλιστές». Βαυκαλίζονται με την ιδέα ότι η Ελλάδα θα ξαναφάει τον «τραχανά που της σερβίρουνε πιστά απ’ το ‘44» όπως έλεγε κι ο Νικόλας ο Άσιμος.
Είναι, όμως, κι αυτές οι συμπτώσεις. Τότε ο παππούς, τώρα ο εγγονός.
Εκείνο πάντως που με καθηλώνει, εδώ και λίγο καιρό όσο ποτέ άλλοτε, είναι το πώς οι νικητές νικιούνται από τις νίκες τους.
Ποιους δικάζουν οι άδικες δίκες;
Ποιο είναι το ύψιστο δικαστήριο και η ύψιστη πηγή Δικαίου;
Από ποιον απορρέει κάθε εξουσία;
Τι είναι ανώτερο από το κοινό περί Δικαίου αίσθημα;
Η επόμενη ανάρτηση, εκτός απροόπτου, θα έχει σχέση με την Ηγουμενίτσα. Γι’ αυτό και προϊδεάζω με τα παρακάτω:
Για τα θύματα των βασανιστηρίων, που ως γνωστόν «δεν» γίνονται στην Ελλάδα, ένα από τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πήρε τη σχετική αναφορά, αυτεπάγγελτα προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.
Υπενθυμίζω ότι η Σύμβαση (του 1984) κατά των βασανιστηρίων ξεκίνησε από τη διεθνή κατακραυγή για τα βασανιστήρια που και τότε «δεν γίνονταν» στην Ελλάδα της (τότε) χούντας του 1967 - 1974.
O κύριος Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος έχει κουβαλήσει τη σημαία του Πολυτεχνείου με το αίμα του Κομνηνού, το γνωρίζει αυτό.
Thursday 1 September 2011
Σε απεργία πείνας η Gulaferit Unsal
Απεργία πείνας ξεκίνησε από την Παρασκευή 26 Αυγούστου, η τουρκάλα συνδικαλίστρια Gulaferit Unsal σε μια ύστατη προσπάθεια να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της και το αίτημα της να μην απελαθεί στην Γερμανία.
Η Unsal, που βρίσκεται στην φυλακή Διαβατών Θεσσαλονίκης, κινδυνεύει να εκδοθεί στη Γερμανία μετά την αντίστοιχη απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης στις 9 Αυγούστου. Την τελική απόφαση θα πάρει ο Άρειος Πάγος.
Ψηφίσματα κατά της έκδοσής της έχουν βγάλει πολλές οργανώσεις μεταξύ αυτών και η Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση η οποία καταγγέλλει “την άθλια μεθόδευση της ελληνικής κυβέρνησης που υλοποιώντας την αυταρχική εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία καταδίωξης των αγωνιστών και της κατάργησης του Πολιτικού Ασύλου, συμμετέχει σε μια απόπειρα που κατάληξη της θα είναι η παράδοση της στις Τουρκικές αρχές, φέρνοντας στο προσκήνιο το ενδεχόμενο της εξόντωσης της” ζητώντας να αφεθεί ελεύθερη και να της χορηγηθεί πολιτικό άσυλο.
Ποια είναι η Gulaferit Unsal:
Η Gulaferit Unsal είναι συνδικαλίστρια, γνωστή για τον πολιτικό και κοινωνικό αγώνα της στην Τουρκία. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη του συνδικάτου BEMSEN στην Άγκυρα ( Συνδικάτο δημοσίων υπαλλήλων) του οποίου ήταν και πρόεδρος. Εργάστηκε από το 1992 στο Δημαρχείο της Άγκυρας ως πολεοδόμος.
Για πολλά χρόνια μετείχε στον αγώνα των δημοσίων υπαλλήλων. Ως αποτέλεσμα, φυλακίστηκε μαζί με το σύζυγό της από το Σεπτέμβριο του 1995 μέχρι τον Γενάρη του 1997. Το 1996, στη φυλακή της Άγκυρας, συμμετείχε στην απεργία πείνας μέχρι θανάτου.
Μετά την αποφυλάκιση της συμμετείχε και πάλι στον αγώνα των δημοσίων υπαλλήλων.
Τον Σεπτέμβριο του 1999 πήγε στην Γερμανία και ζήτησε πολιτικό άσυλο. Στις 22 Μαρτίου του 2001 απέσυρε την αίτησή της και γύρισε στην Τουρκία όπου και συνέχισε τον αγώνα της. Ο σύζυγος της φυλακίστηκε από το 2000 έως το 2008 ενώ οδηγήθηκε και πάλι στη φυλακή τον Δεκέμβριο του 2010. Ήταν δημοσιογράφος.
Μετά τη φυλάκιση του συζύγου της, οι πιέσεις εις βάρος της GULAFERIT UNSAL αυξήθηκαν και για αυτό αναγκάστηκε να έρθει στην Ελλάδα και να ζητήσει πολιτικό άσυλο. Συνελήφθηκε στις 7 Ιουλίου του 2011 στην Θεσσαλονίκη. Στο αστυνομικό τμήμα ενημερώθηκε ότι η Γερμανία έχει εκδώσει ένταλμα συλλήψεως εις βάρος της.
Τίποτα δεν δικαιολογεί την έκδοσή της.
Με βάση το ένταλμα σύλληψης των γερμανικών αρχών, η GULAFERIT UNSAL κατηγορείται για πωλήσεις περιοδικών, πολιτικές δραστηριότητες, καμπάνιες για φυλακισμένους κτλ.
Κάθε δημοκρατική δράση μπορεί να θεωρηθεί ως τρομοκρατική ενέργεια σύμφωνα με αυτό το ένταλμα. Και μόνο αυτά τα στοιχεία αρκούν για να εκδοθεί ένας αγωνιστής στην Γερμανία. Η απόφαση για αυτή την έκδοση αποτελεί ξεκάθαρη επίθεση εναντίων όλων των αγωνιστών που παλεύουν για κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Καμία πράξη από αυτές που αναφέρονται στο ένταλμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως έγκλημα.
Το ένταλμα σύλληψης είναι εξολοκλήρου ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο δίκαιο.
Η Gulaferit Unsal έφυγε από την Γερμανία το Μάρτιο του 2001. Αυτό αποδεικνύεται από επίσημα έγγραφα. Από τότε δεν έχει πάει ποτέ στην Γερμανία.
Στο πρώτο ένταλμα σύλληψης οι γερμανικές αρχές δηλώνουν πως το χρονικό διάστημα τέλεσης των πράξεων της εκτείνεται από τις 30-08-2002 έως τα τέλη του 2003.
Όταν ο εισαγγελέας του εφετείου Θεσσαλονίκης ρώτησε γιατί το ένταλμα σύλληψης εκδόθηκε μετά από 8 χρόνια, οι γερμανικές αρχές, ως απάντηση, άλλαξαν μόνο τις ημερομηνίες.
Στο δεύτερο ένταλμα σύλληψης λοιπόν, η τέλεση των «παράνομων» πράξεών της ξεκινά από τα τέλη του 2003 και τελειώνει στις 08 Ιουλίου του 2011. Η Gulaferit Unsal όμως, στις 7 Ιουλίου του 2011 ήταν κρατούμενη στο αστυνομικό τμήμα στην Θεσσαλονίκη. Αυτό αποτελεί ξεκάθαρα επιπολαιότητα από τη μεριά τους.
Στο ένταλμα σύλληψης οι γερμανικές αρχές αναφέρουν ότι «υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες για την Gulaferit Unsal!!!» αλλά δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για τους ισχυρισμούς τους.
Ισχυρίζονται πως είναι μέλος της οργάνωσης DHKP-C. Στη Γερμανία όμως δεν πραγματοποιείται καμία δράση στο όνομα αυτής της οργάνωσης. Όλες οι δραστηριότητες πραγματοποιούνται ύστερα από την άδεια των αρμοδίων αρχών. Τα συνδικάτα, οι επιτροπές κτλ. πραγματοποιούν όλες τις δράσεις. Η διανομή του περιοδικού ΠΟΡΕΙΑ (yuruyus) στην Τουρκία και στην Ευρώπη είναι νόμιμη. Στη Γερμανία έχει και γραφεία. Αν οι γερμανικές αρχές υποστηρίζουν ότι έγιναν παράνομες πράξεις, τότε γιατί δεν έκαναν κάτι τότε και έβγαλαν μετά από τόσα χρόνια—στις 09/02/2011—ένταλμα σύλληψης; Η Γερμανία δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτούς τους ισχυρισμούς με τίποτα.
Η Gulaferit Unsal έχει τούρκικη υπηκοότητα. Με τη Γερμανία δεν έχει καμία σχέση. Αυτό που την συνέδεε ήταν η αίτηση ασύλου την οποία και ακύρωσε πριν από 10 χρόνια. Όταν ήταν στην Γερμανία δεν είχε κανένα πρόβλημα με τις Γερμανικές αρχές.
Η Ομοσπονδία Δικαστικών Υπαλλήλων Ελλάδας, σε Ψήφισμα - Διαμαρτυρία, καλεί όλους και όλες στις 16 Σεπτέμβρη στον Άρειο Πάγο.
Η Ομοσπονδία Δικαστικών Υπαλλήλων Ελλάδας, σε Ψήφισμα - Διαμαρτυρία, καλεί όλους και όλες στις 16 Σεπτέμβρη στον Άρειο Πάγο.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Να μην απελαθεί η αγωνίστρια Gulaferit Unsal
ΕΕΔΥΕ: Πολιτικό άσυλο στην Τουρκάλα συνδικαλίστρια
ΟΔΥΕ: ΨΗΦΙΣΜΑ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΑΠΕΛΑΣΗ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2011 ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ
Πηγές (Ενδεικτική λίστα – Με αλφαβητική σειρά):
Subscribe to:
Posts (Atom)
