Sunday 2 May 2010

Σχόλιο σε σχόλιο του σχολίου για τον Μίκη με τίτλο "Στον κύριό μας με αγάπη" στο crousma.blogspot.com


Βιοπαλαιστής είπε...


Φίλε Venceremos, από την αρχή πρέπει να παραδεχτούμε δύο πράγματα. Πρώτο, ότι το blog που φιλοξενεί τα σχόλιά μας, δηλ., ο crousma τοποθετείται με ιδιαίτερη ευαισθησία και σεβασμό, στο πρόσωπο του μεγάλου μας συνθέτη, στα ζητήματα δηλ., που θίγει με τη δήλωσή του. Δεύτερο, πιστεύω ότι ο ίδιος, ο Μίκης Θεοδωράκης, βγαίνει μέσα από τη δήλωσή του, και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς, ακριβώς αυτό θέλει. Επιζητεί τα σχόλια, ως έναν άμεσο τρόπο επικοινωνίας με τον λαό, για την ευημερία και την πολιτιστική ανάπτυξή του οποίου, ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει, αφιέρωσε όλη τη ζωή και το έργο του. Αλλά και να μην ήταν έτσι. Δεν νομίζω ότι απαραίτητος όρος, για να μπορεί κανείς να σχολιάσει δηλ. να κριτικάρει θέσεις η πράξεις δημόσιων προσώπων, είναι το «ανάστημα». Ιδιαίτερα σήμερα σημασία έχει, είναι προφανείς οι λόγοι, η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Από κει και πέρα τα σχόλια μπορεί να είναι εύστοχα η μη. Εννοείτε, σχόλια με πρόθεση την συνεννόηση, την σύνθεση των απόψεων και όχι μέσα από ένα πνεύμα στείρας αντιλογίας η εξυπνάδας. Ο crousma δεν φαίνεται να απορρίπτει τις υποθέσεις του Μίκη. Απλώς επισημαίνει, και σωστά κατά την γνώμη μου, ότι αυτή τη «στιγμή» είναι άλλες οι προτεραιότητες στις οποίες πρέπει το λαϊκό κίνημα να επικεντρώσει την προσοχή του και την οργανωμένη δράση του. Αντε καλό και με επιτυχίες αγωνιστικό μήνα.


Φίλε Βιοπαλαιστή,





Μπορούμε να παραδεχτούμε πολλά πράγματα και, γιατί όχι, να συμφωνήσουμε σε όλα.

Θυμίζω ότι το σχόλιό μου ήταν: "Παιδιά, δεν έχουμε το ανάστημα να σχολιάσουμε τον Μίκη."

Το blog λοιπόν που φιλοξενεί τα σχόλιά μας, και το οποίο τιμούμε με τις διαφορετικές με αυτό απόψεις μας—τιμώντας έτσι το νόημα της φιλοξενίας—θα μπορούσε να τοποθετείται με ακόμη περισσότερη και ιδιαίτερη ευαισθησία και ακόμα μεγαλύτερο σεβασμό στο πρόσωπο, όπως ορθά επισημάνατε, του μεγάλου μας συνθέτη, και όχι μόνο, Μίκη.

Δεν νομίζω ότι η όποια διαφωνία απέναντι στα ζητήματα τα οποία θίγει ο Μίκης μεταφέρεται στο πρόσωπο του.  Δεν αποτελεί, δηλαδή, ad hominem προσβολή—όχι μόνο απέναντι στον Μίκη—σε οποιοδήποτε πρόσωπο η διαφωνία στα ζητήματα τα οποία θίγει με δηλώσεις του ή με αυτά που εμείς εκλαμβάνουμε ως δηλώσεις του.  Το αλάθητο δεν νομίζω να το διεκδικεί κανείς μας.

Επειδή, πράγματι, ιδιαίτερα σήμερα σημασία έχει η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, η δική μου άποψη την οποία καταθέτω όχι για να υπερασπίσω τον Μίκη, διότι είμαι ασήμαντος μπροστά του, είναι η εξής:

Πρώτον, ο τίτλος που έχει το post δεν είναι πετυχημένος.  Παραπέμπει στο έργο του 1967 (με τον Sidney Poitier).  Στο συγκεκριμένο έργο ο «κύριος» μέσα από μια πολύ προσεκτικά μεθοδευμένη (σεναριακά και δραματουργικά) χάλκευση πατρονάρει τα παιδιά και έντεχνα τα χειραγωγεί, αντί να τα ακολουθεί.  «Διδάσκει» αντί να διδάσκεται στην ουσία και να αντικατοπτρίζει, να σχηματοποιεί, τη σοφία του αυθορμητισμού των παιδιών.  Δεν είναι τυχαίος ούτε ο χρόνος που δημιουργήθηκε και προβλήθηκε το συγκεκριμένο έργο.  Σκεφτείτε τι γινόταν τότε στις ΗΠΑ και στη Βρετανία (χώρα παραγωγής).   Φυσικά, δεν είναι τυχαία ούτε η επιλογή του συγκεκριμένου ηθοποιού ως δασκάλου σε τάξη λευκών.  Κι αν εμφανίζεται η αφροαμερικανική μειονότητα-πλειονότητα σε ορισμένες πολιτείες, εμφανίζεται ως μειονότητα.  Θυμηθείτε ότι μόλις το 1954 άρθηκε στις ΗΠΑ η απαγόρευση διαχωρισμού λευκών και αφρο-αμερικανών στα σχολεία.  Ήταν η απόφαση Brown v. Board of Education of Topeka, 347 U.S. 483 (1954) την οποία έβγαλε το Ανώτατο Δικαστήριο (Supreme Court) των Ηνωμένων Πολιτειών, και την οποία ο Antonin Scalia, τωρινός δικαστής του προαναφερθέντος δικαστηρίου, θεωρεί λανθασμένη.  Ενημερωτικά αναφέρω ότι είναι αυτός που με την ψήφο του (παρότι ο γιος του ήταν στη νομική εταιρεία που εκπροσωπούσε ένα εκ των διαδίκων, τον George W. Bush) νομιμοποίησε την κυβέρνηση Bush

Δεν ξέρω πόσων ετών είστε αλλά αν είστε λίγο μεγαλύτερος, θα μπορείτε ευκολότερα να νιώσετε τι θεριό είναι ο Μίκης.  Δεν θα σκεφτόσασταν να τον παρομοιάσετε με τον «κύριο» της συγκεκριμένης ταινίας, ο οποίος στην ουσία γίνεται κύριος, κυριεύει τα παιδιά, τα οποία διορθώνονται και συμ-μορφώνονται με τα όσα ο «κύριος» υποσυναισθαντικά τους περνάει.  Δεν είχα την τύχη να είμαι συναγωνιστής του Μίκη, κι όταν κάποτε βρεθήκαμε κοντά κατάπια τη γλώσσα μου, αλλά απ’ όσα έμαθα έχω πειστεί ότι ο Μίκης είναι από τους Αρχαγγέλους της Δημοκρατίας, από τους ημίθεους του Αγώνα.  Σκεφτείτε μόνο το ξύλο που έφαγε.

Δεύτερον, πιστεύω ότι κάθε επικοινωνία επιζητεί το διάλογο και, γιατί όχι, κυρίως τον αντίλογο.  Τον αντίλογο τον παρέχει το crousma.  Παρέχω κι εγώ, λοιπόν, τον αντίλογο στον αντίλογο απ’ το crousma, το οποίο, σε αντίθεση μ’ εσάς, πιστεύω ότι απορρίπτει τις «υποθέσεις», όπως με οξύνοια χαρακτηρίζετε, του Μίκη.

Το crousma απορρίπτει το γεγονός ότι έχουμε εθνική ανεξαρτησία, γεγονός που αποτελεί υπόθεση στη συλλογιστική του Μίκη.

Δεν συμφωνώ λοιπόν με το crousma ότι δεν έχουμε εθνική (η έμφαση προστέθηκε απ’ τον γράφοντα) ανεξαρτησία.  Δεν ταυτίζω τη συγκεκαλυμμένη δικτατορία του εκάστοτε κράτους με το έθνος.  Όχι μονο εγώ αλλά και κανένας θεσμός του Διεθνούς Δικαίου.  Η Ελλάδα έχει—ως έθνος—διεθνή  νομική προσωπικότητα, η οποία δεν ταυτίζεται με—ούτε συναρτάται από—την εκάστοτε κυβέρνηση.  Αν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο, δεν θα μπορούσε να είναι φερέγγυα έναντι (ούτε υπόλογη εξαιτίας) οποιασδήποτε διεθνούς συμφωνίας. (Αρχή ‘Pacta sunt servanda’, άρθρο 26 της Σύμβασης της Βιέννης περί του Νόμου των Συνθηκών -1969)

Επίσης, διαφωνώ και μαζί σας όταν δέχεστε ότι—ειδικά αυτή τη στιγμή—είναι άλλες οι προτεραιότητες στις οποίες θα πρέπει να εστιάσει το κίνημα.  Ποιές είναι αυτές οι προτεραιότητες που πρέπει να λάβουν προτεραιότητα έναντι της ένταξης της Ελλάδας στο ΔΝΤ;  Γιατί δεν τις αναφέρετε—ούτε εσείς ούτε το crousma;

Σε ό,τι αφορά τον Μαρξισμό, θα μάθουμε εμείς στον Μίκη τι «θα έπρεπε να γνωρίζει»;  Και μόνο τη διατύπωση τη θεωρείτε επιτυχή;  Ή μήπως πιστεύετε ότι δεν γνωρίζει ο Μίκης τον Μαρξισμό με την εμβρίθεια με την οποία εμείς έχουμε εντρυφήσει;

Τέλος, διαφωνώ και με το ότι μπορούμε να σχολιάζουμε χωρίς να έχουμε το ανάστημα.  Το λέω αυτό για πολλούς λόγους, τους οποίους συνοψίζω στα παρακάτω:

Πρώτ’ απ’ όλα, δεν μπορούν πάντοτε τα λόγια μας να μεταφέρουν, να εκφράσουν αυτό που πραγματικά θέλουμε να πούμε.  Σ’ αυτή την περίπτωση, μια βιωματική (από πρώτο χέρι, δηλαδή) εμπειρία συντελεί στο να κατανοήσουμε ό,τι θέλει να πει κάποιος.  Δεν έχουμε οι νεώτεροι, και βάζω και τον εαυτό μου μέσα, κοινά βιώματα με τη γεννιά και του Μίκη, και του Κύρκου, και του Γλέζου.  Δεν νομίζω ότι μπορέσαμε, τουλάχιστον με τη μία, να κατανοήσουμε ό,τι οι άνθρωποι αυτοί είπαν, και έχουν—κυρίως τώρα—να πουν.

Με στενοχωρεί όταν βλέπω σε άλλα blogs ευφυέστατους σχολιαστές να επιτίθενται σε αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι είναι σύμβολα.  Ίσως πείτε ότι εξισώνω τους τρεις λανθασμένα διότι δεν δέχτηκαν και οι τρεις επίθεση.  Ρωτώ λοιπόν.  Έχετε την εντύπωση ότι αν τους βάσταγαν τα πόδια δεν θα ήταν κι αυτοί μπροστάρηδες μαζί με τον Γλέζο;  Δεν θα έτρωγαν κι αυτοί το δακρυγόνο στα μούτρα;  Έχουν διαφορά οι τρεις αυτοί Αρχάγγελοι;

Ειδικά ο Μίκης, αν είχατε δει πρόσφατο αφιέρωμα σε επεισόδια για τη ζωή του, έχει ταπεινωθεί ακριβώς στο σημείο που είπα με τρόπο που δεν έχει ταπεινωθεί κανένας από μας τους νεότερους.  Και δεν έχει ταπεινωθεί κανένας από μας τους νεότερους κατ’ αυτόν τον τρόπο, επειδή προηγήθηκε ο Μίκης και πολλοί άλλοι απ’ τη γενιά του Μίκη.  Και ο Κύρκος και ο Γλέζος.  Σταυρώθηκαν αυτοί για ν΄αναστηθούμε εμείς.

Ξαναρωτώ.  Αν παρόμοιο ή αυτό το post (απ' το crousma) το οποίο δεχόμαστε ως καλοπροαίρετο—γι’ αυτό άλλωστε και το σχολιάζουμε—αφορούσε τον Γλέζο, θα τολμούσε κανείς να το ανεβάσει;

Ξαναρωτώ.  Αν δεν είχε προηγηθεί το περιστατικό στον Άγνωστο Στρατιώτη, θα μας ενδιέφερε τόσο πολύ ο Μανώλης ο Γλέζος;  Ή μήπως νομίζετε ότι αυτό που του συνέβει είναι το χειρότερο απ’ όσα του συνέβησαν;  Ενημερωτικά αναφέρω ότι όταν περίμεναν—για  μήνες—το εκτελεστικό απόσπασμα κάθε αυγή, μαζί με τον Λεωνίδα τον Κύρκο, ο Γλέζος χτυπούσε τον τοίχο του κελιού όταν ξημέρωνε κι έλεγε στον Κύρκο «Ζούμε λιόντα».

Παρόμοιες ιστορίες έχει να πει πολλές και ο Μίκης.

Ξαναρωτώ.  Αν ρωτάγαμε τον Γλέζο για τον Μίκη, τί πιστεύετε ότι θα μας έλεγε;  Ότι έχει διαφορά μ’ αυτόν επειδή έκαναν διαφορετικές επιλογές στον πολιτικό στίβο;

Ξαναρωτώ.  Ακόμα κι αν όντως είναι ή μας φαίνεται ότι είναι λανθασμένη η όποια πολιτική επιλογή αυτών των ανθρώπων, μπορούμε πάντοτε να κατανοήσουμε τη στρατηγική των κινήσεών τους και κυρίως τα κίνητρά τους, τα οποία υπήρξαν πάντοτε άδολα;

Δεν είναι καλύτερο να τους ρωτήσουμε πρώτα πριν σχολιάσουμε;  Ακόμα κι αν όντως κάποια ενέργεια είναι άστοχη, πιστεύετε ότι μπορούμε να τη σχολιάσουμε όταν είμαστε «έξω απ’ το χορό»;

Το λέω εγώ που όταν έγινε ό,τι έγινε το 1989 είπα «την έκανε τη μ@λ@κί@ ο Θεοδωράκης.»  Δεν σχολιάζω το σχόλιο απ’ το crousma ως ο αναμάρτητος, ούτε πετάω πέτρα.

Τελειώνοντας, επιτέλους, θέλω να πω ότι δεν πρέπει να μας διαφεύγει και η στόχευση εναντίον του Μίκη από κάποιους που θέλουν να φαίνεται ότι εκπροσωπούν τη νεολαία.  Θυμηθείτε ότι πριν λίγους μήνες ο Μίκης αναγκάστηκε να γράψει επιστολή για να πει ότι περιμένει «με τα παράθυρα ανοιχτά» τους «λεβέντες» που τον θεωρούν εμπόδιο στους κοινωνικούς αγώνες.

Ο Μίκης είναι το εμπόδιο για να κάνουμε την εξέγερση;

Ακόμα κι αν όντως ήταν επιβεβλημένο—που δεν είναι—να σχολιάσουμε τα όσα είπε ο Μίκης, δεν θα έπρεπε—ειδικά τώρα—να το κάνουμε.

5 comments:

elefterifoni said...

KAΛΗΣΠΕΡΑ!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΗΛ.ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ!

¡VENCEREMOS! said...

Σε συμμόρφωση με το αίτημα του «Βιοπαλαιστή», μεταφέρω τα σχόλιά του:

Βιοπαλαιστής είπε...

Αγαπητέ Venceremos,
Αυτό το σχόλιο έχει κάτι από μπιλιάρδο. Είναι όμως τόσο ευγενική η πρόσκλησή σου, που την δέχτηκα με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Θάλεγα να καταργήσουμε στη κουβέντα μας τον πληθυντικό, όχι τίποτε άλλο, μόνο για να νοιώθουμε ότι αυτή γίνεται από κοντά.
Ναι, είναι ανάγκη να εξοπλιστούμε με την "σωτήρια δυσπιστία" με την προϋπόθεση ότι δεν μας λείπει η δυνατότητα διάκρισης. Αλλιώς ενεδρεύει πάντα ο κίνδυνος η "σωτήρια δυσπιστία" να καταλήξει σε φοβικό σύνδρομο.
Φίλε Venceremos, μου μένει η εντύπωση από τα όσα γράφεις στο σχόλιό σου, ότι δίνεις μια διάσταση που δεν υπάρχει στο post του crousma.
Χαρακτηρίζεις τον τίτλο του post ως αποτυχημένο. Αν τον αποσυνδέσεις από το γνωστό έργο του 1967, τι μένει; Ότι ο crousma τοποθετεί τον Μίκη Θεοδωράκη, όπως και μεις πιστεύω, και η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, κορώνα "λιοντάρι και λυκόρνιο και ρόδο στο κεφάλι μας" Πρόσεξε τι λέει και ειλικρινά σκέψου. Θα τελείωνε ποτέ έτσι το γραπτό του εκείνος που θα πίστευε ότι ο μεγάλος μας συνθέτης λειτούργησε ως χειραγωγός της νεολαίας, όπως υπονοείς ότι εμμέσως υποστηρίζει ο crousma; Γράφει ο crousma τελειώνοντας το post του: "...Και είναι αναντίρρητο, ότι σ' αυτή την προσπάθεια, το έργο του μεγάλου μας συνθέτη, θα είναι το βαρύ πυροβολικό του λαού μας". Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ακριβώς το αντίθετο από το δικό σου. Ο τίτλος του post εκφράζει τα πραγματικά αισθήματα που τρέφει ο ελληνικός λαός για τον Μίκη. Μπορεί για κάποιον που ενδιαφέρεται για την ιστορία του κινηματογράφου, και όχι μόνο, όσα αναφέρεις να έχουν αξία και έχουν. Δεν έχουν όμως καμία σχέση με το νόημα που δίνεις στον τίτλο του post.
Συνεχίζεται..
03 Μαΐου 2010 3:22 μ.μ.

¡VENCEREMOS! said...

Βιοπαλαιστής είπε...

Φίλε Venceremos,
Ότι λες σχετικά με τον διάλογο τα προσυπογράφω, δεν συμφωνώ όμως με την τοποθέτησή σου σχετικά με το εάν ο crousma απορρίπτει τις υποθέσεις του Μίκη η όχι. Το ότι δεν απορρίπτει είναι βεβαίως εκτίμηση δική μου και όχι του blog που μας φιλοξενεί. Εννοείται ότι δεν απορρίπτει γενικώς, τις υποθέσεις που κάνει ο Μίκης. Μα είναι φανερό ότι ο crousma δεν συμφωνεί με τον τρόπο που τοποθετεί ο Μίκης Θεοδωράκης το ζήτημα της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Και στο ζήτημα αυτό φίλε Venceremos μπερδεύεσαι εντελώς. Είναι άλλο ζήτημα η οντότητα η και η με σφραγίδες, αναγνώριση ενός έθνους και άλλο πράγμα η εθνική κυριαρχία του, στην οποία εννοείται εμπεριέχεται και η εθνική ανεξαρτησία του. Είναι άλλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν ελεύθερο λαό και άλλα την περηφάνια ενός λαού. Η μεγαλύτερη ιστορική στιγμή, στα νεώτερα χρόνια, εθνικής περηφάνιας του ελληνικού λαού, εκφράστηκε όταν ο ελληνικός λαός βρισκόταν κάτω από την ναζιστική μπότα. Μάρτυρες και συμμέτοχοι αυτής της εποποιίας, τα ιστορικά πρόσωπα που αναφέρεις.
Λέει ο Μίκης. «..Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός...υποβάθμισης ενός ελεύθερου λαού σε υποτελή..» Δεν χωράει αμφιβολία, και σ’ αυτό συμφωνώ με τον crousma, ότι ο ελληνικός λαός είναι εξαρτημένος δηλ. δεν είναι ελεύθερος, αλλά δεν είναι και ούτε θα γίνει ποτέ υποτελής. Ο Ελληνικός λαός είναι περήφανος λαός. Τόχει αποδείξει σε πολύ χειρότερες, από κάθε άποψη, εποχές. Υποτελής, στους ιμπεριαλιστές είναι η πλουτοκρατία της χώρας και μόνο.
Συνεχίζεται..
03 Μαΐου 2010 3:29 μ.μ.

¡VENCEREMOS! said...

Βιοπαλαιστής είπε...

Σχετικά με τις προτεραιότητες. Εδώ πια Venceremos γίνεσαι υπερβολικός. Μήπως αντιλαμβάνεσαι το post ως κόμμα, που πρέπει να διακηρύξει το πρόγραμμά του; Διαβάζεις στο post: .. Και όταν ένας λαός είναι εξαρτημένος, κατ' ανάγκη, θα βρίσκεται πάντα μέσα στη δίνη των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, με ότι αυτό συνεπάγεται...Το ζήτημα δεν είναι να κυνηγάμε φαντάσματα.. αλλά να δημιουργήσουμε, μέσα από την οργανωμένη συσπείρωση και πάλη, τις προϋποθέσεις εκείνες , ώστε να κατακτήσει ο ελληνικός λαός την πραγματική ανεξαρτησία του..." Προτρέπει και κριτικάρει το blog, τα λόγια και τις πράξεις των πολιτικών κομμάτων και πολιτικών προσώπων, κυρίως. Τι άλλο μπορεί να κάνει ένας bloger; Να οργανώσει τον αγώνα της εργατικής τάξης; Αν ένας bloger τύχει να πιστεύει κάτι τέτοιο,τότε αντί για blogερ θα μιλάγαμε για γραφική παραλία, όπου κανείς μπορεί να ονειρεύεται και να λέει ότι θέλει.
Ναι η βιωματική εμπειρία είναι βασική προϋπόθεση μαζί με τη γνώση, για την κατανόηση της κοινωνικής πραγματικότητας, της ζωής.
Ναι τα πράγματα θα θέλαμε να ήταν αλλιώς. Να μην υπάρχει ούτε μία δυνατή πιθανότητα να χαθεί η ζωντανή γαία, ο όμορφος πλανήτης μας. Αλλά αν αντιμετωπίζει κανείς την κοινωνική εξέλιξη με συναισθηματισμό και όχι με τους νόμους που επιβάλλει η οικονομική εξέλιξη της κοινωνίας, τότε δεν θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει ότι ένας ευφυής άνθρωπος, τολμώ να πω, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, μπορεί να είναι πολιτικά καθυστερημένος και ακόμα χειρότερα, αποβλακωμένος από την μικροαστική ιδεολογία. Μη ξεχνάς ότι "παντού όπου η αστική τάξη ήρθε στην εξουσία...έπνιξε στα παγωμένα νερά του εγωιστικού υπολογισμού τα ιερά ρίγη του ευλαβικού ρεμβασμού, του ιπποτικού ενθουσιασμού, της μικροαστικής μελαγχολίας. Μετέτρεψε την προσωπική αξιοπρέπεια σε ανταλλακτική αξία .. και στη θέση της ...έβαλε την ανοιχτή, ξεδιάντροπη, άμεση, σκληρή εκμετάλλευση".(Μανιφέστο, σελ. 28)
Μη στενοχωριέσαι.
Συνεχίζεται..
03 Μαΐου 2010 3:32 μ.μ.

¡VENCEREMOS! said...

Βιοπαλαιστής είπε...

ΦίλεVenceremos,

Η διαχρονική ταξική πάλη με τις διακυμάνσεις της, και που ξέρεις πολύ καλά ότι διεξάγεται
σε όλα τα επίπεδα, είναι πάλη σκληρή. Θέλει γερό στομάχι. "Πρέπει να συντηρήσουμε (φυλάξουμε; Δεν το θυμάμαι ακριβώς) το συναισθηματισμό μας μέσα στον πάγο¨ έλεγε ο Τσε Γκεβάρα. Κανείς από τους ήρωες της Εθνικής Αντίστασης, να είσαι σίγουρος δεν σκέφτότανε να γίνει ήρωας. Είναι οι καταστάσεις που το επιβάλλουν. Τον Μίκη δεν μπορεί να τον διαγράψει κανείς. Ο Μίκης δεν είναι εμπόδιο, αλλά οδηγητής και εμπνευστής της κάθε προς τα εμπρός κίνησης. Τι να φοβηθεί; Την ιστορία του την έγραψε στοχευμένος.
Παρ' όλα αυτά, επειδή στην πολιτική διόρθωση χωρίς κριτική δεν γίνεται, είτε πρόκειται για κόμματα, είτε για πολιτικά πρόσωπα, θα υποστηρίζω πάντα ότι κανείς δεν είναι εκτός κριτικής, εκτός κι αν μου παρουσιάσεις κάποιον, εμένα μου φτάνει μόνον ένας, αλάθητο. Επειδή νοιώθω ότι κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας σας, έχεις κι εσύ κάποια ευθύνη γιαυτό, τελειώνοντας θέλω να πιστεύω ότι από αυτή μας την επικοινωνία, σε μας και σε όσους τύχει να διαβάσουν τα όσα είπαμε, κάτι θα μείνει . Και ακόμα ότι δεν θα καταλήξει αυτή μας η επικοινωνία σε "φιλοσοφικό καυγά", όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα στον διαδικτυακό χώρο, αλλά σε συνεννόηση. Σ' αυτό δηλ. που απαιτούν οι δύσκολες ώρες που περνούν οι εργαζόμενοι, o λαός της χώρας μας. Χάρηκα πολύ για την γνωριμία, και ζητώ συγνώμη από τον crousma για το ότι άθελά μου, έγινα αυτόκλητος συνήγορός του. Απλώς έγινε.

HASTA LA VICTORIA SIEMPRE!

Ελπίζω Venceremos, με δική σου φροντίδα η του crousma δεν ξέρω πως, τα όσα είπαμε σωστό είναι να εμφανιστούν και στα δύο blogs.
03 Μαΐου 2010 3:42 μ.μ.