¡Viva Cuba! ¡Viva Fidel! ¡Vivan los Héroes y el Movimiento de 26 de Julio!

 

Με την ευκαιρία, βάλτε και μια υπογραφούλα στην αίτηση απελευθέρωσης των 5 Κουβάνων που κρατούνται στη φυλακή άδικα.  (Πρέπει να έχετε επιλέξει “temporarily allow cookies for change.org” για να λειτουργήσει το παρακάτω λινκ)

http://www.change.org/petitions/free-the-cuban-five-president-obama

Προσωπικά, την υπέγραψα ως καλός Έλλην «ανήκων εις την δύσιν» διότι πείστηκα από τα παρακάτω, τα οποία είπε πρώην Πρόεδρος της δυτικής (συμμάχου) χώρας:

«Πιστεύω ότι η κράτηση των πέντε Κουβάνων δεν έχει κανένα νόημα.  Υπήρξαν αμφιβολίες οι οποίες εκφράστηκαν σε δικαστήρια των ΗΠΑ καθώς και από οργανώσεις Ανθρώπινων Δικαιωμάτων σε όλον τον κόσμο.  Βρίσκονται στη φυλακή 12 χρόνια και ελπίζω στο άμεσο μέλλον να ελευθερωθούν για να γυρίσουν στα σπίτια τους.»

Jimmy Carter - Πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ.

Ορίστε και στα Αγγλικά:

“I believe that the detention of the Cuban Five makes no sense, there have been doubts expressed in U.S. courts and by human rights organizations around the world. They have now been in prison 12 years and I hope that in the near future they will be freed to return to their homes.”

Jimmy Carter, Former President of The United States of America

Source: http://www.freethefive.org/updates/CubanMedia/CMCarterPressConf33011.htm

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα στα παρακάτω λινκ:

http://www.freethefive.org/

http://www.freethefive.org/whoarethefive.htm

Άντε να δούμε πότε θα κάνουμε κι εμείς ό,τι έκανε η Κούβα.

Η χειρότερη μορφή δουλείας είναι η εθελοδουλεία.

Καμάρι λεβεντιά περηφάνια...

Θα ήθελα ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας να πάει, εκτός από το Μνημείο του Ολοκαυτώματος, και στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν οι γονείς της Rachel Corrie στις 11 Ιούλη 2011 στην Ιερουσαλήμ.

Θα ήθελα ο κύριος Πρόεδρος να επέλεγε την ώρα που δινόταν η προαναφερθείσα συνέντευξη Τύπου να παρευρίσκεται.  Όμως αυτός επέλεξε να βρίσκεται με τον ομότιτλο και ομόλογό του και να συναινεί στα όσα δήλωνε για τη Γάζα:  Δηλαδή ότι «η Γάζα δεν θέλει ειρήνη και αν δεν είχε τρομοκράτες, θα ήταν ελεύθερη.»

Θα ήθελα ο κύριος Πρόεδρος να στήριζε τους ειρηνόφιλους πολίτες του Ισραήλ και να τιμούσε τους Shministim.  Θα ήθελα να επισκεφθεί τα άξια νιάτα του Ισραήλ που φυλακίζονται από την κυβέρνηση της πατρίδας τους επειδή αρνούνται να καταταγούν και να υπηρετήσουν τη θητεία τους σκλαβώνοντας μιαν άλλη πατρίδα.

Θα ήθελα ο κύριος Πρόεδρος να είχε φορέσει και την καφίγια.  Τότε δεν θα με πείραζε που επέλεξε να φορέσει μόνο την κίπα.

Θα ήθελα ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας να είναι άξιος να τιμήσει και την Ελλάδα και τη Δημοκρατία.

Θα ήθελα, επίσης, να με κυβερνούν όσοι δεν επαναλαμβάνουν το «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας.»  Εξασκημένος στις επικύψεις (και) ο Υπουργός Εξωτερικών.

Θα ήθελα η κυβέρνηση της πατρίδας μου να είναι με τα θύματα.  Όχι με τους θύτες.

Μ’ ένα λόγο, θα ήθελα η κυβέρνηση να έχει καμάρι, λεβεντιά, περηφάνια.

Εν δυο, εν δυο, φουστανέλα τσαρούχι φούντα φέσι…

Το φέσι πρέπει να ‘χει και φούντα, κύριε Πρόεδρε.

Στην Ελλάδα είστε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.  Στην Ελλάδα!

Ορίστε και η καταπληκτική ανάρτηση της ΟΧΙάς !

Κολόμβε, γαμώ την περιέργειά σου!

Παλαιστίνιοι, αδέρφια μας!

Όλοι οι τόποι σου σ’ εκράξαν

χαιρετώντας σε θερμά,

και τα στόματα εφωνάξαν

όσα αισθάνετο η καρδιά.

Διονύσιος Σολωμός – Ύμνος εις την Ελευθερίαν (στροφή 19)

Αν η κυβέρνηση νομίζει ότι μπορεί να κυβερνά στο όνομα της Ελλάδας, τότε δεν έχει καταλάβει ότι οι Έλληνες έχουν πάψει να υπακούν σε φιρμάνια εδώ και πολύ καιρό · σε αντίθεση με τους χατζατζάρηδες εκπροσώπους τους που βιάστηκαν να υποταχτούν στη θέληση του αυτοκράτορα πράττοντας με δουλοπρέπεια ό,τι αρνήθηκαν με περηφάνια οι γείτονές μας.

Θα το πίστευε άραγε ο Σολωμός αν του έλεγαν ότι οι Έλληνες θα φυλάκιζαν την Ελευθερία, την οποία σεβάστηκαν οι Τούρκοι;

Απ’ την άλλη μεριά, πάλι καλά που η κυβέρνηση μας δεν δολοφόνησε τους επιβάτες του στόλου για τη Γάζα, όπως έκανε πέρσι η κυβέρνηση του Ισραήλ.

Μετά τη Γιουγκοσλαβία, ο Γιωργάκης έχει μάθει τη δουλειά.  Όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό.

Εντάξει, μας το είχε καταστήσει σαφές ότι επιλεκτικά διαβάζει τον Εθνικό μας Ύμνο.  Το είχε απροκάλυπτα διαμηνύσει όταν εξέφραζε τι σημασία είχε γι’ αυτόν «του Βάσιγκτον η γη» (στροφή 22).

Ως αφελής, όμως, είχα την αισιοδοξία ότι θα έπαιρνε κάποιο από τα καλά στοιχεία της πατρίδας του.

Για παράδειγμα, ο Έλληνας Πρωθυπουργός ο οποίος δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα αλλά στην Αμερική, η οποία χορηγεί ιθαγένεια και σε όσους δεν γεννιούνται σ’ αυτήν, ίσως χορηγούσε Ελληνική ιθαγένεια και σε όσους δεν γεννιούνται στην Ελλάδα.

Αυτό δεν στέκει λογικά;

Είναι λογικό να μη χορηγεί ιθαγένεια σε όσους δεν γεννιούνται στην Ελλάδα κάποιος ο οποίος είναι Πρωθυπουργός της Ελλάδας χωρίς να έχει γεννηθεί σ’ αυτήν;

Αυτό στέκει λογικά;

Πού «κολλάει» αυτό στην παρούσα ανάρτηση;

Στην ανθρωπιά και την έλλειψή της από τα γενιτσαράκια που μας εξουσιάζουν και των οποίων «τα στόματα εφωνάξαν / όσα αισθάνετο η καρδιά.»

Η δικιά μας καρδιά φώναξε: Παλαιστίνιοι αδέρφια μας!

Η αγκύλωση του εκλογικού σταυρού και τα καινούρια εγκλήματα της «δημοφιλούς υπηρεσίας».

«Ο αγκυλωτός σταυρός, κύριε πρόεδρε, εάν κινδύνευε η ζωή αυτού που είχε στη φανέλα του τον αγκυλωτό σταυρό, η αστυνομία θα ήταν εκεί για να του σώσει τη ζωή.»

«Είναι πολλά τα λεφτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι….»

Χρήστος Παπουτσής – Υπουργός Προστασίας του Πολίτη

(Πηγή: Ιστοσελίδα της «δημοφιλούς υπηρεσίας»)

Δε νομίζω να ειπώθηκαν στο Ελληνικό κοινοβούλιο, από Έλληνα πολιτικό, μεγαλύτερες αλήθειες από αυτές που ειπώθηκαν από τον γνωστό υπουργό, εμπνευστή και εκφραστή της συνεκδοχής του τίτλου της παρούσας. 

Μα τι έπαθε ο υπουργός;  Κρίση ειλικρίνειας;

Είπε, βέβαια, και τα παρακάτω:

«Για όλους είναι η αστυνομία. Δεν υπάρχει διάκριση για κανέναν…Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι χιλιάδες αστυνομικοί επί μέρες δέχονται να εφαρμόζουν την επιλογή της κυβέρνησης που είναι αυτοσυγκράτηση και προστασία των δημοκρατικών δικαιωμάτων με σοβαρότατο σχεδιασμό, με επιτελικό σχεδιασμό και αυταπάρνηση….»

Αντιστικτικά με αυτά, σύμφωνα με τις αρχές του ιδεολογικού μοντάζ του Eisenstein, παραθέτω τα παρακάτω βίντεο:

Κατόπιν (όλων) αυτών, βάζω ερωτήσεις, μερικές για μέτριους και άλλες για δυνατούς λύτες:

1^η.  Τι σχέση έχει η αρχή της επικουρικότητας και η δικαιοδοσία διεθνούς δικαστηρίου (όχι του Ευρωπαϊκού) με τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη;

2^η.  Τι σχέση έχει η προηγούμενη ερώτηση με τα όσα αναφέρθηκαν στην ανάρτηση της 27^ης του Γενάρη;

3^η.  Πώς γνωρίζω ότι είναι αλήθεια όσα αναγράφονται στην προαναφερθείσα ανάρτηση;

4^η.  Τι σχέση έχει η επίσκεψη του (τότε) Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ για τα βασανιστήρια, τον Οκτώβρη του 2010, με όσα αναφέρονται εδώ;

5^η.  Τι συνιστά «βασανιστήριο» σύμφωνα με (δεσμευτικά) δεδικασμένα αλλοδαπών δικαστηρίων.

6^η.  Τι σχέση είχε καθηγητής πανεπιστημίου των ΗΠΑ με (πρώην) αντιπρόεδρο των ΗΠΑ και με «απλό» Έλληνα πολίτη;  Για να βοηθήσω:  Ο συγκεκριμένος καθηγητής, ο οποίος δε βρίσκεται πλέον στη ζωή, ήταν απόφοιτος του πανεπιστημίου στο οποίο ήταν για δεκαπέντε χρόνια καθηγητής ο τωρινός Ειδικός Εισηγητής του ΟΗΕ για τα βασανιστήρια.

7^η.  Τι σχέση έχει ο γράφων με την προηγούμενη ερώτηση;  Για να βοηθήσω, προτρέπω να διαβάσετε την ανάρτηση της 7^ης Ιούλη 2010.

8^η.  Είναι η Ελλάδα «χώρα στην οποία γίνονται βασανιστήρια»;

9^η.  Πότε είναι αδύνατο να σε δολοφονήσει, παρότι πολύ θα το ήθελε, το αστυνομικό (παρα)κράτος;  Για να βοηθήσω, θυμίζω τα υπερεθνικά όργανα της ανάρτησης της 24^ης Δεκέμβρη 2010.

10^η.  Γιατί τα γράφω αυτά;

 

Ναι, είναι η αυθεντική εκτέλεση απ’ το γιατρό Άλμπερτ Σβάιτσερ.

Όχι τίποτε άλλο. Απλά ξεπερνάει τα όρια ο μπατσοϋπουργός όταν διερωτάται αν «η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία γίνονται βασανιστήρια».

Τα υπόλοιπα θα γνωστοποιηθούν σύμφωνα με τους νόμιμους τύπους.