Θα ήθελα ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας να πάει, εκτός από το Μνημείο του Ολοκαυτώματος, και στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν οι γονείς της Rachel Corrie στις 11 Ιούλη 2011 στην Ιερουσαλήμ.
Θα ήθελα ο κύριος Πρόεδρος να επέλεγε την ώρα που δινόταν η προαναφερθείσα συνέντευξη Τύπου να παρευρίσκεται. Όμως αυτός επέλεξε να βρίσκεται με τον ομότιτλο και ομόλογό του και να συναινεί στα όσα δήλωνε για τη Γάζα: Δηλαδή ότι «η Γάζα δεν θέλει ειρήνη και αν δεν είχε τρομοκράτες, θα ήταν ελεύθερη.»
Θα ήθελα ο κύριος Πρόεδρος να στήριζε τους ειρηνόφιλους πολίτες του Ισραήλ και να τιμούσε τους Shministim. Θα ήθελα να επισκεφθεί τα άξια νιάτα του Ισραήλ που φυλακίζονται από την κυβέρνηση της πατρίδας τους επειδή αρνούνται να καταταγούν και να υπηρετήσουν τη θητεία τους σκλαβώνοντας μιαν άλλη πατρίδα.
Θα ήθελα ο κύριος Πρόεδρος να είχε φορέσει και την καφίγια. Τότε δεν θα με πείραζε που επέλεξε να φορέσει μόνο την κίπα.
Θα ήθελα ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας να είναι άξιος να τιμήσει και την Ελλάδα και τη Δημοκρατία.
Θα ήθελα, επίσης, να με κυβερνούν όσοι δεν επαναλαμβάνουν το «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας.» Εξασκημένος στις επικύψεις (και) ο Υπουργός Εξωτερικών.
Θα ήθελα η κυβέρνηση της πατρίδας μου να είναι με τα θύματα. Όχι με τους θύτες.
Μ’ ένα λόγο, θα ήθελα η κυβέρνηση να έχει καμάρι, λεβεντιά, περηφάνια.
No comments:
Post a Comment