Σχετικά με την προηγούμενη ανάρτηση.

Έλεγα να κοιμηθώ νωρίς σήμερα.  Όμως, δεν μπορώ.  Δεν μπορώ να κοιμηθώ όταν ξέρω ότι η ζωή δεν έχει την αξία που πρέπει να έχει.

Τι θα πει «θα το κοιτάξουμε»;  Πότε;  Αύριο;

Γιατί δεν είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο ο συγκεκριμένος πρόσφυγας;  Η ανάρτηση στο indymedia είχε γίνει πολύ νωρίτερα.

Δηλαδή, κάνοντας μια ανάρτηση/καταγγελία για την κρατική βαρβαρότητα, είμαστε εντάξει με τη συνείδησή μας;

Ή μήπως νομίζει όποιος την έκανε ότι τώρα θα μας κάνει να καταλάβουμε ότι το κράτος δολοφονεί;  Όποιος νομίζει ότι αυτός θα καταδείξει αυτή την αδιάψευστη αλήθεια στους υπόλοιπους, είναι σα να πιστεύει ότι θ’ ανακαλύψει τον τροχό.

Εντάξει.  Να κρατάμε αρραγές μέτωπο σ’ όσους επιτρέπουν σε αρχηγό δημόσιας υπηρεσίας—και μάλιστα ένοπλης—να μας χαρακτηρίζει αδιάκριτα ως «άλλη πλευρά», αναβιώνοντας τη ναζιστική λογική της συλλογικής ευθύνης.

Να το κρατάμε το μέτωπο αρραγές.  Όχι όμως και να εκθέτουμε όσους πρέπει να προστατεύουμε.

Και αν ακόμα μένουν ατιμώρητοι όσοι απ’ το νόμο έχουν—λόγω της ιδιότητάς τους—την ευθύνη της προστασίας, εμείς τι πρέπει να κάνουμε;  Να λέμε ότι αυτοί έχουν την ευθύνη;

Ναι, αυτοί έχουν την ευθύνη αλλά εμείς πρέπει να έχουμε το φιλότιμο!